Üç kardeştiler. Ayhan, Orhan, İnsel… Babaları ilkokul öğretmeni ve okul müdürü Hasan Bey, anneleri Ayşe Hanım.
Üç kardeş, babalarının Alaşehir ve Salihli köyleri ve merkezdeki öğretmenliğinde birlikte büyüdüler; çocukluk ve gençliklerini birlikte yaşadılar. Üniversite yıllarında ayrı okullarda okusalar da yine çok zaman birlikte oldular. Sonraki yıllarda da bu birliktelikleri hep sürdü. Günümüzün yaşam koşulları gereği üç kardeş ayrı kentlerde yaşadılar. Üçkardeş de çağdaş, sol düşünceli, insancıl kişilerdi.
Mesleği, gerçekten kutsal bir meslek olan doktorluktu. Ayhan Erdal, İzmir Ege Üniversitesi’ni bitirdikten ve Orta ilçesinde, Van’da kısa bir süre doktorluk yaptıktan sonra Serpil Hanım’la evlenip Biga’ya yerleştiler. Ve ömrünün sonuna kadar Biga’da yaşadılar. Üç çocukları Işıl, Serhan, Pınar…
Ayhan Biga’yı çok sevdi. Vasiyetinde Biga’da gömülmek istediğini söyledi. Biga’yı yurdu, memleketi bildi. Bigalılar da onu çok sevdi. Bizim de Ayhan ve Serpil ile arkadaşlığımız hep sürdü. Şimdi benim Biga’ya, Bigalılara Ayhan’ı anlatmak gibi bir düşüncem olamaz. Taziye mesajlarında Ayhan’ı çok iyi tanımlayıp anlatmışlar. Bigalı dostların Ayhan için yazdıkları beni gerçekten duygulandırdı. Ayhan’ımızın böylesine sayılıp sevilmesini duygulanarak okudum.
Ben burada yalnızca Ayhan’a ilişkin az bilinen bir anıyı paylaşmak istiyorum.
Bana Gördes’te doktorluk yapan Hüseyin Tokuç dostumuz 50 yıl öncesinin bu anısını birçok kez anlattı ve herkese de anlatmayı hala sürdürüyor. Şöyle:
1969 yılı, E.Ü. Tıp Fakültesi 5'inci sınıf öğrencileri, yaklaşık 35-40 kişilik bir grup, Temmuz ayında 15-20 gün süren bir Doğu-Güneydoğu gezisi düzenliyorlar. Bu arada Van’a da gidiyorlar. Ayhan o sırada Van’da doktordur. Gezi ekibini karşılıyor. Onları Van’ın en iyi lokantasına götürüp orada meslektaşlarını en iyi şekilde ağırlıyor. Tabii henüz öğrenciliklerini sürdürmekte olan doktor meslektaşları çok memnun oluyorlar ve Ayhan’ın bu cömert davranışını hiç unutamıyorlar.
Ayhan’ımızı kaybettik. Uzun süredir hastaydı ama yine de erken yitirdiğimizi düşünüyorum. Hastalığında eşi Serpil, çocukları gerçekten babalarına çok iyi baktılar. Ellerinden geldiğince bütün isteklerini yerine getirmeye çalıştılar, getirdiler. Ayhan gerçekten çok iyi bir doktordu, güleç yüzlüydü ve hepsinden öte insandı.
Hadi, bir anı da benden olsun:
1970 yılı Şubat ayı… Serpil ile Ayhan’ın düğün töreni… Aynı gün Manisa Doğumevi’nde kızımız Sanem dünyaya geliyor. Ve biz kardeşimiz Ayhan’ın Salihli’deki düğününe gidemeyince Serpil gelinliği, Ayhan damatlığıyla doğumevine geliyorlar.
Herkese teşekkürler. Dostlara selamlar, sevgiler.
14 Temmuz 2022
Av. Cenap Güven
