sabri özdemir

Böyle başladı ilkyazımız. Her şeyi o başlattı. Bakarsanız bunu yeşil gözlerinden anlarsınız. Bir hikaye yazmaya yeltendim. Pembe orkideler düşledim. “Sevmek...

Hey dostlar... Radyo dinlemenin, şiir okumanın, bir fotoğrafı anlamanın tam sırası... Bu tüm saatlerin hisli çağrısı...

Eski sinemalar günümüz bulanıklığına karşı. Sıcak bir süt içerken absürt bir dizi izliyorum. Başkalaşım geçirdiğimiz karmaşalarda sorguladığımız modernizm. Zamanlar çarpışıyorlar....

JazZ dönencesi, boş luk… Uzağın martı sesi, üç tur yalnızlığa döndürüyorum kıZıl akşamı, dudaklarında buruk nar tadı: çıplak kırmızı, mat...

Yürüyüşün kenti ele geçirir. Biraz Salma Hayek, biraz Penelope Cruz şiirlerim var. Sana uyar. Bir İspanyol müfettişin gözünden kaçmaz aşk....

Acayip şeyler oluyor… Hisler hükümsüz kılınıyor… Dünyanın hallerinden akıllar karışıyor… Hüzün ve gözyaşı dünyanın çok yanında… Yok olası emperyalizm tüm...